1
Het gezag van de paus als hoogste leider van de Katholieke Kerk is gebaseerd op zowel de Schrift als de traditie van de Kerk. Het concept van pauselijke onfeilbaarheid, zoals onderwezen in de Catechismus van de Katholieke Kerk (CIC 891), stelt dat de paus onfeilbaar is wanneer hij geloofs- en morele leerstellingen "ex cathedra" proclameert, dat wil zeggen, wanneer hij spreekt in zijn officiële hoedanigheid als hoogste herder van de Kerk. Deze onfeilbaarheid is een gave van de Heilige Geest die garandeert dat de paus, in essentiële kwesties met betrekking tot het heil, zich niet vergist. Sinds de definitie van het dogma van onfeilbaarheid in 1870, op het Eerste Vaticaans Concilie, is de "ex cathedra"-onfeilbaarheid officieel tweemaal uitgeoefend: in 1854 bij de definitie van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria en in 1950 bij de definitie van het dogma van de Tenhemelopneming van Maria.
De Bijbelse basis voor dit gezag gaat terug tot het Evangelie van Matteüs (Mt 16,18), waar Jezus tegen Petrus zegt: "Jij bent Petrus, en op deze rots zal ik mijn Kerk bouwen." Deze passage benadrukt de unieke rol van Petrus als fundament van de Kerk. In Johannes 21,15-17 vertrouwt Jezus Petrus de taak toe om zijn schapen te weiden, waarmee hij zijn leiderschap over de christelijke gemeenschap bevestigt.
Op het Concilie van Jeruzalem (Handelingen 15,7-11) oefent Petrus dit leiderschap uit door te beslissen dat de besnijdenis niet nodig is voor het heil, waarmee hij zijn gezag in het onderricht van het geloof laat zien. Het gezag van de paus wordt ook ondersteund door de traditie, zoals blijkt uit de geschriften van Sint Ignatius van Antiochië, die verwijst naar de Kerk van Rome als degene die "presideert in de liefde," en Sint Irenaeus van Lyon, die stelt dat, vanwege haar "uitstekende oorsprong," het noodzakelijk is dat "de hele Kerk, dat wil zeggen de gelovigen overal," instemt met de Kerk van Rome, omdat in haar "altijd de traditie die van de apostelen komt, bewaard is gebleven."
Aldus is het gezag van de paus in geloofs- en morele kwesties, en zijn centrale rol in de Kerk, zowel Bijbels als traditioneel gefundeerd, versterkt door het getuigenis van de vroege Kerk en door de voortdurende uitoefening van dit gezag door de eeuwen heen.
