1
Η εξουσία του Πάπα, ως ανώτατος ηγέτης της Καθολικής Εκκλησίας, βασίζεται τόσο στις Γραφές όσο και στην Παράδοση της Εκκλησίας. Η έννοια της παπικής αλάθητης, όπως διδάσκεται στην Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας (CIC 891), δηλώνει ότι ο Πάπας είναι αλάθητος όταν κηρύττει δόγματα πίστης και ηθικής «ex cathedra», δηλαδή όταν μιλάει επίσημα ως Ανώτατος Ποιμένας της Εκκλησίας. Αυτή η αλάθητη είναι ένα δώρο του Αγίου Πνεύματος που εξασφαλίζει ότι ο Πάπας δεν κάνει λάθος σε ζητήματα που είναι απαραίτητα για τη σωτηρία. Από τον ορισμό του δόγματος της αλάθητης το 1870, στο Πρώτο Συμβούλιο του Βατικανού, η αλάθητη «ex cathedra» ασκήθηκε επίσημα δύο φορές: το 1854, με τον ορισμό του δόγματος της Άμωμου Σύλληψης της Μαρίας, και το 1950, με τον ορισμό του δόγματος της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Η βιβλική βάση για αυτή την εξουσία ανάγεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου (Μτ 16,18), όπου ο Ιησούς λέει στον Πέτρο: «Εσύ είσαι ο Πέτρος, και πάνω σε αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου.» Αυτό το απόσπασμα υπογραμμίζει τον μοναδικό ρόλο του Πέτρου ως θεμέλιο της Εκκλησίας. Στο Ιωάννη 21,15-17, ο Ιησούς αναθέτει στον Πέτρο την αποστολή να ποιμαίνει τα πρόβατά του, επιβεβαιώνοντας την ηγεσία του στην χριστιανική κοινότητα.
Στην Σύνοδο της Ιερουσαλήμ (Πράξεις 15,7-11), ο Πέτρος ασκεί αυτή την ηγεσία αποφασίζοντας ότι η περιτομή δεν είναι αναγκαία για τη σωτηρία, δείχνοντας έτσι την εξουσία του στη διδασκαλία της πίστης. Η εξουσία του Πάπα υποστηρίζεται επίσης από την Παράδοση, όπως φαίνεται στα συγγράμματα του Αγίου Ιγνατίου της Αντιοχείας, που αναφέρεται στην Εκκλησία της Ρώμης ως αυτή που «προεδρεύει στην αγάπη», και του Αγίου Ειρηναίου της Λυών, που δηλώνει ότι, λόγω της «εξαιρετικής καταγωγής της», είναι απαραίτητο «όλη η Εκκλησία, δηλαδή οι πιστοί παντού», να συμφωνούν με την Εκκλησία της Ρώμης, γιατί σε αυτήν «πάντα διατηρήθηκε η παράδοση που προέρχεται από τους αποστόλους.»
Έτσι, η εξουσία του Πάπα σε θέματα πίστης και ηθικής, και ο κεντρικός του ρόλος στην Εκκλησία, είναι θεμελιωμένα τόσο βιβλικά όσο και παραδοσιακά, ενισχυμένα από τη μαρτυρία της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας και τη συνεχή άσκηση αυτής της εξουσίας μέσα στους αιώνες.
