1 Ang Misa ay sentro ng buhay Kristiyano sapagkat dito ang natatanging sakripisyo ni Cristo ay nagiging kasalukuyan sa di-dugong paraan, pinagtitibay ang Kanyang alay para sa kaligtasan sa krus. Ayon sa Katesismo ng Simbahang Katolika (KKK 1366), ang Eukaristiya ay kumakatawan sa sakripisyo ng krus at isang alaala nito. Pinagkakaloob nito ang mga bunga ng sakripisyong ito, tulad ng kapatawaran ng mga kasalanan. Si Cristo ay inialay ang Kanyang sarili nang minsan at magpakailanman (Hebreo 7,27; 9,26; 10,10), at sa Misa, ang natatanging alay na ito ay nagiging kasalukuyan, hindi bilang pag-uulit, kundi bilang sakramental na kasalukuyan (1 Corinto 11,24-25; Lucas 22,19-20; Hebreo 9,14).
Ayon sa Katesismo (KKK 1367), ang sakripisyo ni Cristo at ng Eukaristiya ay hindi magkaibang sakripisyo, kundi isang kilos: “ito ay ang parehong alay na iniaalay”. Sa Misa, ang Simbahan ay nakikibahagi sa sakripisyong ito, iniaalay din ang sarili kasama ni Cristo. Ayon kay San Pablo, ang buhay ng mga mananampalataya, ang kanilang mga pagdurusa at mga panalangin ay nagkakaisa sa sakripisyo ni Cristo (Colosas 1,24; Roma 12,1). Kapag nakikibahagi tayo sa Eukaristiya, tayo ay nakikiisa sa alay ni Cristo bilang isang katawan (1 Corinto 10,16-17).
Ang alay ni Cristo, na nagbigay sa atin ng walang hanggang kaligtasan (Hebreo 9,12), ay nagpapatuloy sa Misa (KKK 1368), na nagbibigay sa mga Kristiyano ng pagkakataon na makiisa sa alay na ito. Ang Eukaristiya, samakatuwid, ay isang pamayapang sakripisyo (Isaias 53,5; Mateo 26,28), na nagkakaloob sa mga mananampalataya ng biyaya ng kaligtasan na nakamit ni Cristo nang minsan at magpakailanman. Ang Misa ay hindi isang pag-uulit, kundi ang buhay na presensya ng sakripisyo ni Cristo, na muling nagiging kasalukuyan sa liturhiya para sa kaligtasan ng lahat ng henerasyon.
