1 มิสซาคือศูนย์กลางของชีวิตคริสเตียนเพราะในนั้นการเสียสละครั้งเดียวของพระคริสต์เกิดขึ้นอย่างไม่มีการเสียเลือดเสียเนื้อ และการถวายช่วยเหลือบนไม้กางเขนของพระองค์ดำเนินต่อไปตามที่สอนโดยคาเทคิสซิสแห่งศาสนจักรคาทอลิก (CIC 1366) ศีลมหาสนิทแทนการเสียสละบนไม้กางเขนและเป็นการระลึกถึงพระองค์ ซึ่งนำผลที่เกิดจากการเสียสละนั้นมาใช้ในการให้อภัยบาป พระคริสต์ได้ถวายตัวเองเพียงครั้งเดียว (Hebrews 7,27; 9,26; 10,10) และในมิสซา การถวายครั้งเดียวนั้นปรากฏขึ้นใหม่ ไม่ใช่การทำซ้ำแต่เป็นการนำมาปรับใช้ทางศีลมหาสนิท (1 Corinthians 11,24-25; Luke 22,19-20; Hebrews 9,14).
คาเทคิสซิส (CIC 1367) สอนว่าการเสียสละของพระคริสต์และของศีลมหาสนิทไม่ใช่การเสียสละสองประเภทที่แยกกันแต่เป็นหนึ่งเดียวกันที่พระคริสต์ถวายตัวเองใหม่ ในมิสซา ศาสนจักรเข้าร่วมในสิ่งนั้นด้วยการถวายตัวเองด้วยเช่นกัน ตามที่นักบุญเปาโลกล่าวไว้ ชีวิตของผู้ศรัทธา ความทุกข์และคำอธิษฐานของพวกเขาถูกนำมารวมกับการเสียสละของพระคริสต์ (Colossians 1,24; Romans 12,1) เมื่อเราร่วมในศีลมหาสนิท เรากำลังรวมเข้ากับการถวายตัวของพระคริสต์เป็นหนึ่งเดียวกัน (1 Corinthians 10,16-17).
การถวายของพระคริสต์ที่มอบการไถ่บาปนิรันดร์ให้กับเรา (Hebrews 9,12) ดำเนินต่อไปในมิสซา (CIC 1368) ซึ่งเปิดโอกาสให้ชาวคริสเตียนเข้าร่วมในสิ่งนั้น ศีลมหาสนิทเป็นการเสียสละเพื่อชดใช้ (Isaiah 53,5; Matthew 26,28) นำพระคุณแห่งการไถ่บาปที่ได้รับจากพระคริสต์มาใช้แก่ผู้ศรัทธาทุกคน มิสซาไม่ใช่การทำซ้ำแต่เป็นการปรากฏใหม่ของการเสียสละของพระคริสต์ที่ปรับปรุงในพิธีกรรมเพื่อความรอดของทุกชั่วคน.
