1 Η Θεία Λειτουργία είναι το κέντρο της χριστιανικής ζωής γιατί εκεί η μοναδική θυσία του Χριστού γίνεται παρούσα με ανόσιο τρόπο, διατηρώντας την σωτήρια προσφορά του στο σταυρό. Όπως διδάσκει ο Κατηχητικός Κώδικας της Καθολικής Εκκλησίας (CIC 1366), η Ευχαριστία αντιπροσωπεύει τη θυσία του σταυρού, όντας το μνημείο της. Εφαρμόζει τους καρπούς αυτής της θυσίας, όπως η συγχώρεση των αμαρτιών. Ο Χριστός προσφέρθηκε μια φορά για πάντα (Εβραίους 7,27; 9,26; 10,10) και, στη Θεία Λειτουργία, αυτή η μοναδική προσφορά γίνεται παρούσα, όχι ως επανάληψη, αλλά ως σαρκική επικαιροποίηση (1 Κορινθίους 11,24-25; Λουκάς 22,19-20; Εβραίους 9,14).
Ο Κατηχητικός Κώδικας (CIC 1367) διδάσκει ότι η θυσία του Χριστού και αυτή της Ευχαριστίας δεν είναι δύο διαφορετικές θυσίες, αλλά συνιστούν μία και την ίδια πράξη: "είναι το ίδιο θύμα που προσφέρεται". Στη Θεία Λειτουργία, η Εκκλησία συμμετέχει σε αυτή τη θυσία, προσφέροντας και αυτή μαζί με τον Χριστό. Όπως λέει ο Παύλος, η ζωή των πιστών, οι δοκιμασίες τους και οι προσευχές τους ενώνονται με τη θυσία του Χριστού (Κολοσσαείς 1,24; Ρωμαίους 12,1). Όταν συμμετέχουμε στην Ευχαριστία, ενωνόμαστε με την προσφορά του Χριστού, ως ένα σώμα (1 Κορινθίους 10,16-17).
Η προσφορά του Χριστού, που μας κέρδισε μία αιώνια σωτηρία (Εβραίους 9,12), διαρκεί στη Θεία Λειτουργία (CIC 1368), δίνοντας στους χριστιανούς τη δυνατότητα να ενωθούν με αυτή την προσφορά. Η Ευχαριστία είναι, έτσι, ένα σωτήριο θυσιαστήριο (Ησαΐας 53,5; Ματθαίος 26,28), εφαρμόζοντας σε όλους τους πιστούς τη χάρη της σωτηρίας που αποκτήθηκε μία φορά για πάντα από τον Χριστό. Η Θεία Λειτουργία δεν είναι μια επανάληψη, αλλά η ζωντανή παρουσία της θυσίας του Χριστού, που ανανεώνεται στη θεία λειτουργία για τη σωτηρία όλων των γενεών.
