1 Msza jest centrum życia chrześcijańskiego, ponieważ w niej jedyna ofiara Chrystusa staje się obecna w sposób bezkrwawy, utrwalając Jego ofiarę odkupieńczą na krzyżu. Jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK 1366), Eucharystia reprezentuje ofiarę krzyża, będąc jej wspomnieniem. Zastosowuje owoce tej ofiary, takie jak odpuszczenie grzechów. Chrystus ofiarował się raz na zawsze (Hebrajczyków 7,27; 9,26; 10,10), a podczas Mszy ta jedyna ofiara staje się obecna, nie jako powtórzenie, ale jako sakramentalne uobecnienie (1 Koryntian 11,24-25; Łukasza 22,19-20; Hebrajczyków 9,14).
Katechizm (KKK 1367) naucza, że ofiara Chrystusa i Eucharystii nie są dwiema odrębnymi ofiarami, lecz stanowią jeden akt: „to ta sama ofiara, która się ofiaruje”. W Mszy Kościół uczestniczy w tej ofierze, również ofiarując siebie wraz z Chrystusem. Jak mówi św. Paweł, życie wiernych, ich cierpienia i modlitwy jednoczą się z ofiarą Chrystusa (Kolosan 1,24; Rzymian 12,1). Kiedy uczestniczymy w Eucharystii, jednoczymy się z ofiarą Chrystusa jako jedno ciało (1 Koryntian 10,16-17).
Ofiara Chrystusa, która zdobyła dla nas wieczne odkupienie (Hebrajczyków 9,12), trwa w Mszy (KKK 1368), dając chrześcijanom możliwość zjednoczenia się z tą ofiarą. Eucharystia jest zatem ofiarą przebłagalną (Izajasza 53,5; Mateusza 26,28), udzielającą wszystkim wiernym łaski odkupienia osiągniętej raz na zawsze przez Chrystusa. Msza nie jest powtórzeniem, lecz żywą obecnością ofiary Chrystusa, która odnawia się w liturgii dla zbawienia wszystkich pokoleń.
