1 De mis is het centrum van het christelijke leven, omdat daarin Christus' unieke offer onbloedig aanwezig wordt en zijn verlossende offer aan het kruis voortzet. Zoals de Catechismus van de Katholieke Kerk leert (CIC 1366), vertegenwoordigt de Eucharistie het kruisoffer, als herinnering daarvan. Het past de vruchten van dat offer toe, zoals de vergeving van zonden. Christus heeft zichzelf eenmalig geofferd (Hebreeën 7,27; 9,26; 10,10) en in de mis wordt dat ene offer aanwezig, niet als herhaling maar als sacramentele actualisering (1 Korintiërs 11,24-25; Lucas 22,19-20; Hebreeën 9,14).
De Catechismus (CIC 1367) leert dat Christus' offer en het Eucharistisch offer niet twee afzonderlijke offers zijn, maar één en dezelfde daad vormen: "het is hetzelfde offer dat gebracht wordt". In de mis neemt de kerk deel aan dit offer en offert zichzelf met Christus. Zoals Paulus zegt, verenigen de gelovigen hun leven, hun lijden en hun gebeden met Christus' offer (Kolossenzen 1,24; Romeinen 12,1). Wanneer wij deelnemen aan de Eucharistie, voegen wij ons bij Christus' offer, als één lichaam (1 Korintiërs 10,16-17).
Christus' offer, dat voor ons eeuwige verlossing heeft bewerkt (Hebreeën 9,12), wordt in de mis voortgezet (CIC 1368), waardoor christenen de mogelijkheid krijgen om zich met dit offer te verenigen. De Eucharistie is aldus een verzoenend offer (Jesaja 53,5; Mattheüs 26,28) dat de genade van verlossing, door Christus voor eens en voor altijd bereikt, toepast op alle gelovigen. De mis is geen herhaling, maar de levende aanwezigheid van Christus' offer, dat in de liturgie vernieuwd wordt voor het heil van alle generaties.
