1 Naniniwala ang mga Katoliko na ang Tradisyon ay kasinghalaga ng Bibliya, at ang pagkaunawang ito ay makatuwiran kapag tiningnan natin kung paano nabuo ang mismong Bibliya. Sa mga unang taon ng Simbahan, ang mga Kristiyano ay walang kumpletong Bagong Tipan, at ang nagpapanatiling buhay sa mga turo ni Jesus ay ang tradisyong pasalita, na ipinasa mula sa salinlahi. Ang unang aklat ng Bagong Tipan, na ang unang sulat ni San Pablo sa mga taga-Tesalonica, ay isinulat bandang 50 A.D., halos 20 taon matapos ang muling pagkabuhay ni Cristo.
Sa panahong iyon, ang mga turo ni Jesus ay naipapasa sa buhay na paraan, sa pamamagitan ng pangangaral ng mga apostol at mga Kristiyanong komunidad. Ang Tradisyon ay may mahalagang papel sa prosesong ito. Kahit matapos maisulat ang mga aklat ng Bagong Tipan, umabot pa ng ilang siglo bago opisyal na itinakda ng Simbahan kung aling mga teksto ang maisasama sa Bibliya. Ang kanon ng Bibliya ay isinara lamang noong huling bahagi ng ika-4 na siglo, sa Konseho ng Kartago noong 397 A.D. Hanggang noon, ang pananampalataya ay pangunahing isinabuhay at itinuro sa pamamagitan ng Tradisyon, na pinangalagaan at ipinasa ng mga apostol at ng kanilang mga kahalili ang mga turo ni Cristo.
Ang mga sulat ng Bagong Tipan, tulad ng kay Pablo, Pedro, at Juan, ay isinulat na may tiyak na layunin: gabayan, ituwid, at patibayin ang mga komunidad ng Kristiyano. Hindi sila isinulat upang buuin ang Bibliya; sila ay binabasa sa mga simbahan upang palakasin ang mga Kristiyano at tulungan silang mamuhay ayon sa Ebanghelyo. Kalaunan lamang, sa pamamagitan ng Tradisyon, natukoy ng Simbahan kung alin sa mga sulat ang kinasihan ng Diyos at dapat maging bahagi ng Kasulatan.
Ang pagsasabing “ang Tradisyon ay kasinghalaga ng Bibliya” ay pagkilala na, kung wala ang Tradisyon, wala rin ang Bibliya tulad ng kilala natin ngayon. Ang Tradisyon ang nag-ingat sa mga turo ni Cristo sa unang mga siglo, at sa pamamagitan nito, nagawa ng Simbahan na tukuyin kung aling mga aklat ang dapat bumuo sa Bagong Tipan. Bukod dito, tinutulungan tayo ng Tradisyon na maunawaan nang wasto ang Kasulatan. Kung wala ito, maaaring iba-iba ang interpretasyon ng bawat tao sa Bibliya, na hahantong sa kalituhan at pagkakahati-hati.
Isang malinaw na halimbawa nito ay ang Eukaristiya. Ang paniniwala ng mga Katoliko na ang tinapay at alak ay nagiging Katawan at Dugo ni Cristo ay nakaugat kapwa sa mga salita ng Bibliya at sa kasanayan ng Simbahan mula pa noong panahon ng mga apostol. Ang Tradisyon, sa paglipas ng mga siglo, ay tumulong sa Simbahan na mas maunawaan at isabuhay ang katotohanang ito, pinangangalagaan ang turong ibinigay ni Jesus sa Huling Hapunan.
Kaya, para sa mga Katoliko, ang Tradisyon ay kasinghalaga ng Bibliya sapagkat pareho silang nagmula sa parehong pinagmulan: ang Diyos. Magkasabay sila, nagkukumpleto sa isa't isa, at mahalaga sa buhay at pananampalataya ng Simbahan. Ang Tradisyon ay buhay, ginagabayan ng Espiritu Santo, at tinitiyak na ang mensahe ni Cristo ay patuloy na nauunawaan at isinasabuhay nang buo sa paglipas ng mga siglo.
