Οι Καθολικοί πιστεύουν ότι η Παράδοση είναι εξίσου σημαντική με τη Βίβλο, και αυτή η κατανόηση είναι λογική αν δούμε πώς σχηματίστηκε η ίδια η Βίβλος. Στα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας, οι Χριστιανοί δεν είχαν ολοκληρωμένη Καινή Διαθήκη, και αυτό που κρατούσε ζωντανή τη διδασκαλία του Ιησού ήταν η προφορική Παράδοση, που μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά. Το πρώτο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, η πρώτη επιστολή του Αγίου Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς, γράφτηκε περίπου το 50 μ.Χ., περίπου 20 χρόνια μετά την ανάσταση του Χριστού.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι διδασκαλίες του Ιησού μεταδίδονταν ζωντανά μέσω του κηρύγματος των αποστόλων και των χριστιανικών κοινοτήτων. Η Παράδοση διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Ακόμα και μετά τη συγγραφή των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, χρειάστηκαν αιώνες για να καθορίσει επίσημα η Εκκλησία ποια κείμενα θα περιλαμβάνονταν στη Βίβλο. Ο κανόνας της Βίβλου οριστικοποιήθηκε μόλις στα τέλη του 4ου αιώνα, στη Σύνοδο της Καρθαγένης το 397 μ.Χ. Μέχρι τότε, η πίστη βιωνόταν και διδασκόταν κυρίως μέσω της Παράδοσης, με τους αποστόλους και τους διαδόχους τους να διαφυλάσσουν και να μεταδίδουν τη διδασκαλία του Χριστού.
Τα γράμματα της Καινής Διαθήκης, όπως αυτά του Παύλου, του Πέτρου και του Ιωάννη, γράφτηκαν με συγκεκριμένους σκοπούς: να καθοδηγήσουν, να διορθώσουν και να ενισχύσουν τις χριστιανικές κοινότητες. Αυτά τα γράμματα δεν γράφτηκαν αρχικά με σκοπό να αποτελέσουν τη Βίβλο. Μόνο αργότερα, μέσω της Παράδοσης, η Εκκλησία αναγνώρισε ποια από αυτά τα κείμενα ήταν εμπνευσμένα από τον Θεό και έπρεπε να αποτελέσουν μέρος της Αγίας Γραφής.
Το να πούμε ότι "η Παράδοση είναι εξίσου σημαντική με τη Βίβλο" είναι να αναγνωρίσουμε ότι χωρίς την Παράδοση, δεν θα είχαμε τη Βίβλο όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Η Παράδοση διατήρησε τις διδασκαλίες του Χριστού στους πρώτους αιώνες και μέσω αυτής η Εκκλησία μπόρεσε να αναγνωρίσει ποια βιβλία έπρεπε να συνθέσουν την Καινή Διαθήκη. Επιπλέον, η Παράδοση μας βοηθά να ερμηνεύσουμε σωστά τη Γραφή. Χωρίς αυτήν, κάθε άτομο θα μπορούσε να ερμηνεύσει τη Βίβλο με διαφορετικό τρόπο, κάτι που θα οδηγούσε σε σύγχυση και διαίρεση.
Ένα σαφές παράδειγμα είναι η Ευχαριστία. Η καθολική πεποίθηση ότι ο άρτος και ο οίνος γίνονται το Σώμα και το Αίμα του Χριστού βασίζεται τόσο στα λόγια της Βίβλου όσο και στην πρακτική της Εκκλησίας από την εποχή των αποστόλων. Η Παράδοση, μέσα στους αιώνες, βοήθησε την Εκκλησία να κατανοήσει και να βιώσει αυτή την πραγματικότητα πιο βαθιά, διατηρώντας τη διδασκαλία που μετέδωσε ο Ιησούς στον Μυστικό Δείπνο.
Για τους Καθολικούς, η Παράδοση είναι εξίσου σημαντική με τη Βίβλο γιατί και οι δύο προέρχονται από την ίδια πηγή: τον Θεό. Συμβαδίζουν, συμπληρώνοντας η μία την άλλη, και είναι αναντικατάστατες για τη ζωή και την πίστη της Εκκλησίας. Η Παράδοση είναι ζωντανή, καθοδηγούμενη από το Άγιο Πνεύμα, και εξασφαλίζει ότι το μήνυμα του Χριστού συνεχίζει να γίνεται κατανοητό και να βιώνεται πλήρως μέσα στους αιώνες.
Οι Καθολικοί πιστεύουν ότι η Παράδοση είναι εξίσου σημαντική με τη Βίβλο, καθώς και οι δύο προέρχονται από τον Θεό και αλληλοσυμπληρώνονται. Η Παράδοση διατήρησε και μετέδωσε τις διδασκαλίες του Ιησού πριν τη συγκρότηση της Καινής Διαθήκης.
Η Βίβλος, όπως τη γνωρίζουμε, καθορίστηκε μόλις τον 4ο αιώνα, όταν η Εκκλησία, μέσω της Παράδοσης, αποφάσισε ποια κείμενα ήταν εμπνευσμένα από τον Θεό. Η Παράδοση διατήρησε τη διδασκαλία του Χριστού μέχρι να ολοκληρωθεί ο κανόνας.
Η Παράδοση βοηθά στην ερμηνεία της Γραφής, εξασφαλίζοντας την ενότητα της πίστης. Χωρίς αυτήν, οι ατομικές ερμηνείες θα μπορούσαν να προκαλέσουν διαιρέσεις.
2 Θεσσαλονικείς 2,15 – "Κρατήστε τις παραδόσεις" υποδεικνύει τη σημασία της Παράδοσης, που μεταδίδεται προφορικά.
Ιωάννης 21,25 – "Δεν είναι όλα γραμμένα" θυμίζει ότι οι διδασκαλίες του Ιησού ξεπερνούν τη Γραφή.
1 Κορινθίους 11,2 – "Διατηρήστε τις παραδόσεις" ενισχύει την πρακτική της Παράδοσης στην πρώιμη Εκκλησία.
2 Τιμόθεος 2,2 – "Διδάξτε σε άλλους" δείχνει τη μετάδοση της πίστης ως μέρος της Παράδοσης.
Ιωάννης 16,12-13 – "Έχω πολλά να πω" υποδεικνύει ότι το Άγιο Πνεύμα συνεχίζει να καθοδηγεί την Εκκλησία πέρα από τις Γραφές.
Ματθαίος 28,19-20 – "Διδάξτε όλα τα έθνη" υποδεικνύει την ευθύνη των αποστόλων να μεταδώσουν την πίστη.
Πράξεις 2,42 – "Επέμεναν στη διδασκαλία" δείχνει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί ακολουθούσαν διδασκαλίες πέρα από τις Γραφές.
1 Θεσσαλονικείς 2,13 – "Δέχτηκαν ως λόγο Θεού" περιλαμβάνει το αποστολικό κήρυγμα ως Λόγο Θεού.
2 Πέτρου 1,20-21 – "Καμία προφητεία δεν είναι προσωπική ερμηνεία" τονίζει την ανάγκη του Μαγιστήριου για ερμηνεία της Βίβλου.
1 Κορινθίους 15,1-2 – "Παρέδωσα αυτό που έλαβα" ενισχύει τη μετάδοση της πίστης, απαραίτητη στην Παράδοση.
