Katholieken geloven dat traditie even belangrijk is als de Bijbel. Dit begrip wordt duidelijk wanneer we kijken naar hoe de Bijbel zelf tot stand is gekomen. In de eerste jaren van de Kerk hadden christenen niet het volledige Nieuwe Testament, en de leer van Jezus werd levend gehouden door mondelinge overlevering, die van generatie op generatie werd doorgegeven. Het eerste boek van het Nieuwe Testament, de Eerste Brief van Paulus aan de Tessalonicenzen, werd pas rond 50 na Christus geschreven, ongeveer 20 jaar na de opstanding van Christus.
In deze periode werden de leerstellingen van Jezus op levende wijze doorgegeven via de prediking van de apostelen en christelijke gemeenschappen. Traditie speelde hierin een cruciale rol. Zelfs nadat de boeken van het Nieuwe Testament waren geschreven, duurde het nog enkele eeuwen voordat de Kerk officieel bepaalde welke teksten in de Bijbel zouden worden opgenomen. De canon van de Bijbel werd pas aan het eind van de 4e eeuw vastgesteld, tijdens het Concilie van Carthago in 397 na Christus. Tot die tijd werd het geloof vooral door traditie beleefd en onderwezen, waarbij de apostelen en hun opvolgers de leer van Christus bewaarden en doorgaven.
De brieven van het Nieuwe Testament, zoals die van Paulus, Petrus en Johannes, werden geschreven met zeer specifieke doeleinden: het leiden, corrigeren en versterken van christelijke gemeenschappen. Deze brieven waren oorspronkelijk niet bedoeld om deel uit te maken van de Bijbel; ze werden in kerken gelezen om christenen aan te moedigen en hen te helpen volgens het Evangelie te leven. Pas later onderscheidde de Kerk, door middel van traditie, welke van deze geschriften door God geïnspireerd waren en deel moesten uitmaken van de Schrift.
Het idee dat "traditie even belangrijk is als de Bijbel" erkent dat we zonder traditie de Bijbel zoals we die nu kennen niet zouden hebben. Traditie bewaarde de leer van Christus in de eerste eeuwen en stelde de Kerk in staat te bepalen welke boeken tot het Nieuwe Testament moesten behoren. Bovendien helpt traditie ons de Schrift correct te interpreteren. Zonder traditie zou iedereen de Bijbel op een andere manier kunnen interpreteren, wat tot verwarring en verdeeldheid zou leiden.
Een duidelijk voorbeeld hiervan is de Eucharistie. Het katholieke geloof dat brood en wijn veranderen in het Lichaam en Bloed van Christus is geworteld in zowel de woorden van de Bijbel als de praktijk van de Kerk sinds de tijd van de apostelen. Traditie heeft de Kerk door de eeuwen heen geholpen deze realiteit dieper te begrijpen en te beleven, en de leer die Jezus tijdens het Laatste Avondmaal doorgaf, te bewaren.
Voor katholieken is traditie daarom even belangrijk als de Bijbel, omdat beide uit dezelfde bron voortkomen: God. Ze gaan hand in hand, vullen elkaar aan en zijn essentieel voor het leven en het geloof van de Kerk. Traditie is levend, geleid door de Heilige Geest, en verzekert dat de boodschap van Christus door de eeuwen heen volledig wordt begrepen en beleefd.
Katholieken geloven dat traditie even belangrijk is als de Bijbel, omdat beide van God komen en elkaar aanvullen. Traditie bewaarde en droeg de leer van Jezus over voordat het Nieuwe Testament voltooid was.
De Bijbel zoals we die kennen, werd pas in de 4e eeuw vastgesteld, toen de Kerk door middel van traditie onderscheid maakte tussen welke geschriften door God geïnspireerd waren. Traditie bewaarde de leer van Christus totdat de canon werd vastgesteld.
Traditie helpt de Schrift te interpreteren en geloofseenheid te waarborgen. Zonder traditie zouden individuele interpretaties tot verdeeldheid kunnen leiden.
2 Tessalonicenzen 2,15 – "Houdt de tradities vast" wijst op het belang van mondelinge overlevering.
Johannes 21,25 – "Niet alles is opgeschreven" herinnert eraan dat de leer van Jezus verder gaat dan de Schrift.
1 Korintiërs 11,2 – "Houdt de tradities in stand" benadrukt de praktijk van traditie in de vroege Kerk.
2 Timoteüs 2,2 – "Leer anderen" toont de mondelinge overdracht van het geloof als onderdeel van traditie.
Johannes 16,12-13 – "Ik heb nog veel te zeggen" geeft aan dat de Heilige Geest de Kerk blijft leiden, ook buiten de Schrift.
Matteüs 28,19-20 – "Onderwijs alle volkeren" benadrukt de verantwoordelijkheid van de apostelen om het geloof over te dragen.
Handelingen 2,42 – "Zij bleven volharden in de leer" laat zien dat vroege christenen onderwijs volgden dat verder ging dan de Schrift.
1 Tessalonicenzen 2,13 – "Zij aanvaardden het als Gods woord" omvat de apostolische prediking als Gods woord.
2 Petrus 1,20-21 – "Geen enkele profetie is eigenmachtig uitgelegd" benadrukt de noodzaak van het leergezag voor de interpretatie van de Bijbel.
1 Korintiërs 15,1-2 – "Ik heb u overgeleverd wat ikzelf heb ontvangen" onderstreept het belang van mondelinge overdracht in de traditie.
