1 Ang parapo 1413 ng Katesismo ng Simbahang Katoliko, ay nagsasaad na sa pamamagitan ng konsagrasyon na isinasagawa ng pari (parokya o obispo), nangyayari ang transubstansasyon ng tinapay at alak sa Katawan at Dugo ni Cristo. Bagamat nananatili ang lasa, amoy, at pisikal na katangian ng tinapay at alak, lubos na nagbabago ang kanilang substansya (hindi na ito tinapay, hindi na ito alak, ito na ay si Cristo sa Katawan, Dugo, Kaluluwa at Pagka-Diyos na tunay at totoong naroroon, buhay at maluwalhati).
Ang Eukaristiya ang sentro ng pananampalatayang Katoliko, sapagkat kinakatawan nito ang natatanging sakripisyo ni Cristo na pinapanatili at ipinapakita (nagiging naroroon) sa bawat misa. Ayon sa Aklat ng Hebreo, ang sakripisyo ni Cristo ay “natatangi at hindi na mauulit” (Hebreo 7,27; 9,26; 10,10). Nangangahulugan ito na minsan lang nag-alay si Cristo para sa kaligtasan ng sangkatauhan, at ang Eukaristiya ay ginagawa itong kasalukuyan nang hindi inuulit.
Itinatag ni Jesus ang Eukaristiya sa Huling Hapunan, ayon sa mga Ebanghelyo at sa mga sulat ni San Pablo. Sa pagkakataong iyon, kinuha Niya ang tinapay at alak at sinabi: “Ito ang aking katawan... Ito ang aking dugo” (Mateo 26,26-28; Lucas 22,19-20; 1Corinto 11,23-25). Sa ganitong paraan, iniutos ni Jesus sa mga apostol at sa buong Simbahan na ipagdiwang ang Eukaristiya bilang alaala Niya, upang patuloy ang Kanyang sakripisyo sa mga darating na henerasyon.
Sa Juan 6, inilarawan ni Jesus ang Kanyang sarili bilang “ang Tinapay ng Buhay,” sinasabing: “Ako ang buhay na tinapay na bumaba mula sa langit; ang sinumang kakain nito ay magkakaroon ng buhay na walang hanggan” (Juan 6,51). Siya ay “tunay na pagkain at tunay na inumin” (Juan 6,53-56), hindi lamang isang simbolo, kundi ang tunay na presensya ni Cristo sa Eukaristiya.
Kapag tayo ay nakikibahagi sa Eukaristiya, hindi lamang natin inaalala ang sakripisyo ni Cristo, kundi nagiging bahagi tayo nito. Sinabi ni San Pablo na sa pagkain ng tinapay at pag-inom sa kalis, nakikibahagi tayo sa katawan at dugo ni Cristo (1Corinto 10,16-17). Tuwing ipinagdiriwang ang Eukaristiya, ang sakripisyo ni Cristo ay nagiging kasalukuyan, ayon sa Kanyang utos: “Gawin ninyo ito sa pag-alaala sa Akin” (Lucas 22,19).
Ang Eukaristiya ay ang bagong tipan sa dugo ni Cristo (Lucas 22,20; 1Corinto 11,25), na muling pinatitibay ang tipan sa pagitan ng Diyos at ng sangkatauhan. Sa pagtanggap ng Komunyon, tayo ay tinatawag na maging nasa kalagayan ng grasya, sapagkat ayon kay San Pablo, ang sinumang kumakain at umiinom nang hindi karapat-dapat, “kumakain at umiinom ng sariling hatol” (1Corinto 11,27-29). Kaya’t ang Eukaristiya ay nangangailangan ng paggalang at espirituwal na paghahanda, sapagkat naroroon si Cristo sa kabuuan Niya.
Sa buod, ang Eukaristiya ay ang misteryo ng pananampalataya kung saan ang tinapay at alak, sa pamamagitan ng transubstansasyon, ay nagiging Katawan at Dugo ni Cristo, pinapanatili ang Kanyang mapagligtas na sakripisyo at binibigyan tayo ng pakikiisa sa Kanya.
