1 Il-paragrafu 1413 tal-Katekizmu tal-Knisja Kattolika, jgħid li, permezz tal-konsagrazzjoni magħmula mill-qassis (missier jew isqof), isir it-transubstanziazzjoni tal-ħobż u l-inbid fil-Ġisem u d-Demm ta' Kristu. Minkejja li l-gosti, l-oduri u l-karatteristiċi fiżiċi tal-ħobż u l-inbid jibqgħu, il-substanza tagħhom tiġi kompletament mibdula (maħnix ħobż, maħnix inbid, huwa Kristu fil-Ġisem, id-Demm, l-Ruħ u l-Ġeġejja preżenti b'mod veru u reali, ħaj u glorjuż).
L-Ewkaristija hi ċ-ċentru tal-fidi kattolika, peress li tirrappreżenta s-sacrifiċċju uniku ta' Kristu li jiġi perpetwat u aġġornat (issir preżenti) f'kull ċelebrazzjoni tal-quddiesa. Skont il-Lettera lill-Ebrej, is-sacrifiċċju ta' Kristu hu "uniku u irripetibbli" (Ebrej 7,27; 9,26; 10,10). Dan ifisser li Kristu offriena darba għal kollox għall-salvazzjoni tal-umanità, u l-Ewkaristija tagħmel preżenti dan is-sacrifiċċju mingħajr ma tirrepetih.
Ġesù stabbilixxa l-Ewkaristija waqt l-Aħħar Ċena, kif jirrakkonta l-Evanġelju u l-ittri ta' San Pawl. F'dik l-okkażjoni, Hu ħa l-ħobż u l-inbid u qal: "Dan hu l-ġisem tiegħi... Dan hu d-demm tiegħi" (Mattew 26,26-28; Luqa 22,19-20; 1Korintin 11,23-25). B'hekk, Ġesù ta lill-appostli u lill-Knisja kollha l-mandat li ċċelebraw l-Ewkaristija f'memorja Tiegħu, perpetwando s-sacrifiċċju Tiegħu matul is-sekli.
F'Ġwanni 6, Ġesù jintroduċi lilu nnifsu bħala l "Ħobż tal-Ħajja", jgħid: "Jiena hu l-ħobż ħaj li niżel mis-sema; min jieklu dan il-ħobż jgħix għall-ġejjieni" (Ġwanni 6,51). Hu "ikel veru u xorb veru" (Ġwanni 6,53-56), mhux biss simbolu, iżda l-preżenza reali ta' Kristu fl-Ewkaristija.
Meta nieħdu sehem fl-Ewkaristija, mhux biss niftakru fis-sacrifiċċju ta' Kristu, iżda nsiru parti minnu. San Pawl jgħid li, billi nieklu l-ħobż u nixorbu l-kalċi, nieħdu sehem fil-ġisem u d-demm ta' Kristu (1Korintin 10,16-17). Kull meta l-Ewkaristija tiġi ċċelebrata, is-sacrifiċċju ta' Kristu jsir preżenti, bħalma qal Hu: "Agħmlu dan f'memorja tiegħi" (Luqa 22,19).
L-Ewkaristija hija wkoll il-ftehim il-ġdid fid-demm ta' Kristu (Luqa 22,20; 1Korintin 11,25), li jrenovaw l-alleanza bejn Alla u l-umanità. Meta nkunu qed naħdmu, aħna msejħa li nkunu f'status ta' grazzja, għax, skond San Pawl jikkonsidrawna, min jieħu u jixrob ħażin, "jieħu u jixrob il-kundanna tiegħu stess" (1Korintin 11,27-29). Għalhekk, l-Ewkaristija teħtieġ rispett u preparazzjoni spiritwali, għax fiha Kristu jsir preżenti fl-fulletta tiegħu.
F'sommarju, l-Ewkaristija hija l-misteru tal-fidi fejn il-ħobż u l-inbid, permezz tat-transubstanziazzjoni, jsiru l-Ġisem u d-Demm ta' Kristu, li jipperpetwaw is-sacrifiċċju tiegħu għal ġejjieni u jqabblu lilna magħhom fl-għaqda.
