1 Wikariusz to ktoś, kto działa w imieniu innej osoby, z delegowaną władzą. W Kościele Katolickim Papież jest nazywany Wikariuszem Chrystusa, ponieważ pełni rolę przedstawiciela Chrystusa na Ziemi. To określenie odzwierciedla władzę, którą Chrystus powierzył Piotrowi i jego następcom, aby Papież jako następca Piotra kierował Kościołem pod kierownictwem Ducha Świętego.
Katolicy głęboko wierzą, że Papież jest Wikariuszem Chrystusa, co oznacza, że nie zastępuje Chrystusa, ale działa w Jego imieniu, prowadząc Kościół. Ta doktryna jest głęboko zakorzeniona w Piśmie Świętym i Tradycji. Katechizm Kościoła Katolickiego w punkcie 882 stwierdza, że Papież jako następca Piotra jest "wiecznym i widzialnym fundamentem jedności zarówno biskupów, jak i wiernych." Dlatego posiada wyjątkową i najwyższą władzę nad całym Kościołem.
Rola Wikariusza Chrystusa polega na prowadzeniu ludu Bożego w kwestiach wiary i moralności, utrzymywaniu jedności Kościoła oraz ochronie doktryny apostolskiej. Jest najwyższym pasterzem, który zapewnia, że wiara chrześcijańska jest przeżywana i przekazywana zgodnie z nauczaniem Jezusa. Ta władza, którą sprawuje Papież, nie jest jedynie funkcją administracyjną, lecz duchową, odzwierciedlającą misję Chrystusa pasienia owczarni.
Biblijne podstawy tego poglądu są jasne. W Mateuszu 16:18-19 Jezus mówi do Piotra: "Ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję mój Kościół [...] Dam ci klucze Królestwa Niebieskiego." Ten fragment podkreśla wyjątkową rolę Piotra w kierowaniu Kościołem. Przekazując Piotrowi "klucze Królestwa", Jezus nadaje mu szczególną władzę, którą Kościół uważa za przekazywaną jego następcom, Papieżom.
Co więcej, w Janie 21:15-17 Jezus poleca Piotrowi paść Jego owce, wzmacniając jego przywództwo duszpasterskie. Dzieje Apostolskie 15:7 pokazują również, jak Piotr przejmuje inicjatywę na Soborze Jerozolimskim, wykonując władzę określania kierunków doktrynalnych dla Kościoła.
W ten sposób katolicy postrzegają Papieża jako Wikariusza Chrystusa, opierając się na władzy, którą Chrystus powierzył Piotrowi i która trwa w jego następcach, będąc głównym pasterzem Kościoła aż do chwalebnego powrotu Jezusa.
