1 Chrzest
Chrzest jest pierwszym sakramentem inicjacji chrześcijańskiej. Przez Chrzest jesteśmy uwolnieni od grzechu, szczególnie od grzechu pierworodnego, i odradzamy się jako dzieci Boże. Uczynia nas również członkami Kościoła. Jezus nakazał uczniom chrzcić w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego (Mt 28,19). W Księdze Dziejów Apostolskich Piotr głosi, że powinniśmy zostać ochrzczonymi, aby otrzymać przebaczenie grzechów, i potwierdza, że obietnica jest dla wszystkich, włącznie z dziećmi (Dz 2,38-39). Chrzest porównywany jest do duchowego odrodzenia, jak mówi Jezus w Janie 3,5: „Jeśli ktoś nie narodzi się z wody i Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego.” Święty Paweł naucza również, że przez Chrzest łączymy się ze śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa, co pozwala nam żyć nowym życiem (Rz 6,3-4; Ga 3,27). Praktyka chrztu całych rodzin pojawia się również w Dziejach Apostolskich (Dz 16,15; Dz 16,33) oraz w 1 Kor 1,16.
Eucharystia
Eucharystia jest sakramentem, w którym chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa. Została ustanowiona przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy, kiedy powiedział: „To jest ciało moje... To jest krew moja... czyńcie to na moją pamiątkę” (Łk 22,19-20; Mt 26,26-28). W Janie 6,51 Jezus mówi: „Ja jestem żywym chlebem, który zstąpił z nieba; kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.” Eucharystia jest centralna dla życia chrześcijańskiego, ponieważ łączy nas bezpośrednio z Chrystusem. Święty Paweł potwierdza to ustanowienie w 1 Kor 11,23-26, przypominając nam, abyśmy kontynuowali celebrowanie Eucharystii aż do powrotu Chrystusa.
Bierzmowanie
Bierzmowanie jest sakramentem, który umacnia Chrzest, udzielając Ducha Świętego. W Księdze Dziejów Apostolskich apostołowie kładą ręce na ochrzczonych, aby otrzymali Ducha Świętego (Dz 8,14-17; Dz 19,5-6). W Janie 20,22 Jezus daje Duchowi Świętemu apostołom po zmartwychwstaniu, pokazując, że ten dar jest niezbędny do misji chrześcijańskiej. Autor Listu do Hebrajczyków (Hbr 6,2) wspomina o kładzeniu rąk jako o jednym z fundamentalnych zasad wiary.
Pokuta (Spowiedź)
Sakrament Pokuty oferuje nam przebaczenie grzechów. Po zmartwychwstaniu Jezus dał apostołom władzę odpuszczania lub zatrzymywania grzechów: „Komu odpuścicie grzechy, tym są odpuszczone” (J 20,22-23). Ta władza jest kontynuowana w Kościele przez kapłanów, którzy słuchają spowiedzi. List Jakuba (Jk 5,16) również nakazuje chrześcijanom wyznawać swoje grzechy sobie nawzajem, pokazując znaczenie pojednania.
Namaszczenie Chorych
Namaszczenie Chorych jest sakramentem duchowego i fizycznego uzdrowienia dla tych, którzy są ciężko chorzy. List Jakuba naucza, że jeśli ktoś jest chory, powinien wezwać starszych Kościoła, aby modlili się za niego i namaszczyli go olejem w imię Pana, ponieważ „modlitwa wiary uzdrowi chorego” (Jk 5,14-15). Ten sakrament jest sposobem prośby do Boga o uzdrowienie i także o duchową siłę do znoszenia cierpienia.
Święcenia
Sakrament Święceń udziela posługi w Kościele: diakonów, kapłanów i biskupów. Paweł nakazuje Tymoteuszowi, aby nie zaniedbywał daru, który został mu dany przez kładzenie rąk (1 Tym 4,14; 2 Tym 1,6), a w Dziejach Apostolskich widzimy, jak apostołowie kładą ręce na diakonach, ustanawiając ich do służby (Dz 6,6). List do Hebrajczyków przypomina nam, że nikt nie może przyjąć tego urzędu, chyba że zostanie powołany przez Boga (Hbr 5,4). Misja dana przez Jezusa, aby chrzcić i nauczać w jego imię (Mt 28,19-20), jest również częścią powołania ordynowanych ministrów.
Małżeństwo
Małżeństwo jest sakramentem, który jednoczy mężczyznę i kobietę w przymierzu miłości, odzwierciedlając jedność między Chrystusem a Kościołem. Biblijna podstawa małżeństwa znajduje się w Księdze Rodzaju, kiedy Bóg łączy Adama i Ewę i stwierdza, że „dwoje będą jednym ciałem” (Rdz 2,24). Jezus potwierdza tę nierozerwalną jedność w Mateusza 19,4-6, mówiąc, że mężczyzna i kobieta, zjednoczeni przez Boga, nie powinni być rozdzielani. Święty Paweł porównuje to zjednoczenie do miłości Chrystusa do Kościoła (Ef 5,31-32).
