1 1. Βάπτισμα
Το Βάπτισμα είναι το πρώτο μυστήριο της χριστιανικής μύησης. Μέσω του Βαπτίσματος, απελευθερωνόμαστε από την αμαρτία, ιδιαίτερα από το προπατορικό αμάρτημα, και αναγεννιόμαστε ως παιδιά του Θεού. Μας κάνει επίσης μέλη της Εκκλησίας. Ο Ιησούς εντολή στους μαθητές του να βαπτίζουν στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (Μτ 28,19). Στις Πράξεις, ο Πέτρος κηρύττει ότι πρέπει να βαπτιστούμε για να λάβουμε την άφεση των αμαρτιών και αναφέρει ότι η υπόσχεση ισχύει για όλους, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών (Πρξ 2,38-39). Το Βάπτισμα συγκρίνεται με μια πνευματική αναγέννηση, όπως λέει ο Ιησούς στον Ιωάννη 3,5: «Όποιος δεν γεννηθεί από το νερό και το Πνεύμα δεν μπορεί να εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού». Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει επίσης ότι, μέσω του Βαπτίσματος, ενωνόμαστε με τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, που μας επιτρέπει να ζήσουμε μια νέα ζωή (Ρωμ 6,3-4; Γαλ 3,27). Η πρακτική του βαπτίσματος ολόκληρων οικογενειών εμφανίζεται επίσης στις Πράξεις (Πρξ 16,15; Πρξ 16,33) και στην 1Κορ 1,16.
2. Ευχαριστία
Η Ευχαριστία είναι το μυστήριο στο οποίο ο άρτος και ο οίνος γίνονται το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Θεσπίστηκε από τον Ιησού κατά τον Μυστικό Δείπνο, όταν είπε: «Αυτό είναι το σώμα μου... Αυτό είναι το αίμα μου... κάντε αυτό εις ανάμνησή μου» (Λκ 22,19-20; Μτ 26,26-28). Στον Ιωάννη 6,51, ο Ιησούς δηλώνει: «Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό· όποιος φάει από αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια». Η Ευχαριστία είναι κεντρική στη χριστιανική ζωή, καθώς μας ενώνει άμεσα με τον Χριστό. Ο Παύλος επαναλαμβάνει αυτή την εντολή στην 1Κορ 11,23-26, υπενθυμίζοντάς μας να συνεχίσουμε να εορτάζουμε την Ευχαριστία έως ότου επιστρέψει ο Χριστός.
3. Χρίσμα
Το Χρίσμα είναι το μυστήριο που ενισχύει το Βάπτισμα, δίνοντας το Άγιο Πνεύμα. Στις Πράξεις, οι απόστολοι επιθέτουν τα χέρια τους στους βαπτισμένους για να λάβουν το Άγιο Πνεύμα (Πρξ 8,14-17; Πρξ 19,5-6). Στον Ιωάννη 20,22, ο Ιησούς δίνει το Πνεύμα στους αποστόλους μετά την ανάσταση, δείχνοντας ότι αυτό το δώρο είναι ουσιώδες για τη χριστιανική αποστολή. Ο συγγραφέας της Εβραίους (Εβρ 6,2) αναφέρει την επιβολή των χεριών ως μια από τις θεμελιώδεις αρχές της πίστης.
4. Εξομολόγηση (Μετάνοια)
Το μυστήριο της Εξομολόγησης μας προσφέρει τη συγχώρεση των αμαρτιών. Μετά την ανάσταση, ο Ιησούς έδωσε στους αποστόλους την εξουσία να συγχωρούν ή να κρατούν τις αμαρτίες: «Σε όποιους συγχωρείτε τις αμαρτίες, θα τους συγχωρηθούν» (Ιω 20,22-23). Αυτή η εξουσία συνεχίζεται στην Εκκλησία μέσω των ιερέων που ακούν εξομολογήσεις. Η επιστολή του Ιακώβου (Ιακ 5,16) ενθαρρύνει επίσης τους χριστιανούς να εξομολογούνται μεταξύ τους, δείχνοντας τη σημασία της συμφιλίωσης.
5. Ευχέλαιο
Το Ευχέλαιο είναι το μυστήριο της πνευματικής και σωματικής θεραπείας για όσους είναι σοβαρά άρρωστοι. Η επιστολή του Ιακώβου καθοδηγεί ότι, αν κάποιος είναι άρρωστος, πρέπει να καλέσει τους πρεσβυτέρους να προσευχηθούν και να τον χρίσουν με έλαιο στο όνομα του Κυρίου, διότι «η προσευχή της πίστης θα σώσει τον άρρωστο» (Ιακ 5,14-15). Αυτό το μυστήριο είναι ένας τρόπος να ζητάμε από τον Θεό θεραπεία και την πνευματική δύναμη για να αντέξουμε τον πόνο.
6. Ιεροσύνη
Το μυστήριο της Ιεροσύνης χορηγεί την υπηρεσία στην Εκκλησία: διάκονοι, ιερείς και επίσκοποι. Ο Παύλος συμβουλεύει τον Τιμόθεο να μην αμελεί το χάρισμα που του δόθηκε μέσω της επίθεσης των χεριών (1Τμ 4,14; 2Τμ 1,6), και στις Πράξεις βλέπουμε τους αποστόλους να επιθέτουν τα χέρια τους στους διακόνους, τους θέτοντας σε υπηρεσία (Πρξ 6,6). Η επιστολή προς Εβραίους μας θυμίζει ότι κανείς δεν μπορεί να αναλάβει αυτό το αξίωμα, αν δεν κληθεί από τον Θεό (Εβρ 5,4). Η αποστολή που έδωσε ο Ιησούς για να βαπτίζει και να διδάσκει στο όνομά Του (Μτ 28,19-20) αποτελεί μέρος της κλήσης των χειροτονημένων υπουργών.
7. Γάμος
Ο Γάμος είναι το μυστήριο που ενώνει τον άνδρα και τη γυναίκα σε μια συμμαχία αγάπης, αντανακλώντας την ένωση μεταξύ Χριστού και της Εκκλησίας. Η βιβλική θεμελίωση του γάμου είναι στη Γένεση, όταν ο Θεός ενώνει τον Αδάμ και την Εύα και δηλώνει ότι «οι δύο θα γίνουν μία σάρκα» (Γεν 2,24). Ο Ιησούς επιβεβαιώνει αυτή την αδιάλυτη ένωση στο Κατά Ματθαίον 19,4-6, λέγοντας ότι ο άνδρας και η γυναίκα, ενωμένοι από τον Θεό, δεν πρέπει να χωρίζονται. Ο Απόστολος Παύλος συγκρίνει αυτή την ένωση με την αγάπη του Χριστού για την Εκκλησία (Εφ 5,31-32).
