1 1. Doopsel
Het doopsel is het eerste sacrament van de christelijke initiatie. Door het doopsel worden we bevrijd van de zonde, met name van de erfzonde, en opnieuw geboren als kinderen van God. Het maakt ons ook tot leden van de Kerk. Jezus instrueerde de discipelen om te dopen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest (Mt 28,19). In het boek Handelingen predikt Petrus dat we gedoopt moeten worden om vergeving van zonden te ontvangen en verklaart dat de belofte voor iedereen is, ook voor de kinderen (At 2,38-39). Het doopsel wordt vergeleken met een geestelijke wedergeboorte, zoals Jezus zegt in Johannes 3,5: 'Wie niet geboren wordt uit water en Geest, kan het Koninkrijk van God niet binnengaan.' Paulus leert ook dat door het doopsel we verenigd worden met de dood en opstanding van Christus, waardoor we een nieuw leven kunnen leiden (Rm 6,3-4; Gl 3,27). De praktijk om hele gezinnen te dopen komt ook voor in Handelingen (At 16,15; At 16,33) en in 1Kor 1,16.
2. Eucharistie
De Eucharistie is het sacrament waarin brood en wijn het Lichaam en Bloed van Christus worden. Het werd ingesteld door Jezus tijdens het Laatste Avondmaal, toen Hij zei: 'Dit is mijn lichaam... Dit is mijn bloed... doe dit tot mijn gedachtenis' (Lc 22,19-20; Mt 26,26-28). In Johannes 6,51 zegt Jezus: 'Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald; wie van dit brood eet, zal eeuwig leven.' De Eucharistie is centraal in het christelijke leven, omdat het ons direct met Christus verbindt. Paulus bevestigt deze instelling in 1Kor 11,23-26, en herinnert ons eraan de Eucharistie te blijven vieren tot de terugkeer van Christus.
3. Vormsel
Het vormsel is het sacrament dat het doopsel versterkt door de gave van de Heilige Geest. In het boek Handelingen leggen de apostelen hun handen op de gedoopten, zodat zij de Heilige Geest ontvangen (At 8,14-17; At 19,5-6). In Johannes 20,22 geeft Jezus de Geest aan de apostelen na de opstanding, wat laat zien dat deze gave essentieel is voor de christelijke missie. De auteur van Hebreeën (Hb 6,2) noemt het opleggen van handen als een van de fundamentele beginselen van het geloof.
4. Boete en Verzoening (Biecht)
Het sacrament van boete en verzoening biedt ons vergeving van zonden. Na de opstanding gaf Jezus de apostelen de macht om zonden te vergeven of te behouden: 'Wie u de zonden vergeeft, hun zijn ze vergeven' (Jo 20,22-23). Deze macht blijft in de Kerk aanwezig door de priesters die biecht horen. De brief van Jakobus (Jk 5,16) moedigt christenen ook aan om hun zonden aan elkaar te belijden, wat het belang van verzoening benadrukt.
5. Ziekenzalving
De ziekenzalving is het sacrament van geestelijke en lichamelijke genezing voor wie ernstig ziek is. De brief van Jakobus instrueert dat, als iemand ziek is, hij de oudsten moet roepen om te bidden en te zalven met olie in de naam van de Heer, want 'het gelovige gebed zal de zieke redden' (Jk 5,14-15). Dit sacrament is een manier om God om genezing te vragen en ook om de geestelijke kracht te ontvangen om het lijden te dragen.
6. Wijding
Het sacrament van de wijding verleent het ambt van dienst in de Kerk: diakens, priesters en bisschoppen. Paulus instrueert Timotheüs om de gave die hem door de handoplegging is gegeven niet te verwaarlozen (1Tm 4,14; 2Tm 1,6), en in Handelingen zien we dat de apostelen de handen opleggen aan de diakens om hen te wijden voor de dienst (At 6,6). De brief aan de Hebreeën herinnert ons eraan dat niemand zichzelf dit ambt kan toeeigenen, tenzij hij door God is geroepen (Hb 5,4). De opdracht van Jezus om in Zijn naam te dopen en te onderwijzen (Mt 28,19-20) maakt ook deel uit van de roeping van gewijde bedienaren.
7. Huwelijk
Het huwelijk is het sacrament dat man en vrouw verenigt in een verbond van liefde, als weerspiegeling van de band tussen Christus en de Kerk. De bijbelse basis van het huwelijk ligt in Genesis, waar God Adam en Eva verenigt en verklaart dat 'de twee één vlees zullen zijn' (Gn 2,24). Jezus bevestigt deze onverbrekelijke eenheid in Mattheüs 19,4-6, en zegt dat de man en vrouw, verenigd door God, niet gescheiden mogen worden. Paulus vergelijkt deze eenheid met de liefde van Christus voor de Kerk (Ef 5,31-32).
