1 Naniniwala ang mga Katoliko sa grasya bilang isang banal at libreng kaloob mula sa Diyos na mahalaga para sa espiritwal na buhay at kaligtasan. Ang grasya ay itinuturing sa Kasulatan bilang isang makapangyarihang puwersa na nagbabago at nagbabalik-loob sa kaluluwa. Sa Mga Taga-Efeso 2:8-9, sinasabi, "Sapagkat sa pamamagitan ng grasya kayo ay naligtas sa pamamagitan ng pananampalataya; at ito'y hindi galing sa inyo, ito'y kaloob ng Diyos; hindi galing sa mga gawa, upang walang sinumang magmapuri." Ipinapakita ng talatang ito na ang grasya ay hindi isang gantimpala para sa mga gawa ng tao kundi isang hindi karapat-dapat na biyaya na naglalapit sa mga tao sa Diyos.
Sa pamamagitan ng Binyag, naniniwala ang mga Katoliko na ang grasya ang nagiging daan upang ang mga Kristiyano ay maging mga anak ng Diyos (Mga Taga-Galacia 3:26-27), nakikibahagi sa banal na kalikasan at tumatanggap ng Banal na Espiritu na gumagabay sa kanila sa pananampalataya. "Lahat kayo ay mga anak ng Diyos sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo Jesus, sapagkat kayong lahat na nabinyagan kay Cristo ay nagbihis kay Cristo." Ang pagbibihis na ito kay Cristo ay isang tanda ng bagong buhay na ibinibigay ng grasya.
Dagdag pa rito, patuloy na ibinubuhos ang grasya sa pamamagitan ng mga sakramento. Sa Mga Taga-Roma 6:14, binabanggit ang nagpapalayang grasya na iniaalok ng mga sakramento: "Sapagkat ang kasalanan ay hindi maghahari sa inyo, sapagkat kayo ay wala na sa ilalim ng kautusan kundi sa ilalim ng grasya." Mula sa kasal, pakikipagkasundo, hanggang sa Eukaristiya, naniniwala ang mga Katoliko na ang grasya mula sa bawat sakramento ay nagpapalakas sa kanila sa harap ng mga hamon.
Ang kooperasyon sa pagitan ng grasya at malayang pagpapasya ng tao ay mahalaga rin. Sa 2 Mga Taga-Corinto 12:9, sinabi ng Diyos kay Pablo, "Ang aking grasya ay sapat para sa iyo, sapagkat ang aking kapangyarihan ay ginagawang ganap sa kahinaan." Ipinapakita nito na bagaman ang grasya ay isang banal na kaloob, kailangan nito ng pagtanggap at pakikipagtulungan mula sa tao upang magbunga. Kaya't naniniwala ang mga Katoliko sa grasya bilang isang pakikipagsosyo sa pagitan ng Diyos at ng sangkatauhan sa paghahangad ng kabanalan at banal na pakikiisa.
