1 Οι Καθολικοί πιστεύουν στον καθαρτήριο:
Η καθολική πίστη στον καθαρτήριο είναι ένας τρόπος να κατανοήσουμε τη φροντίδα του Θεού για τις ψυχές που, όταν πεθαίνουν, βρίσκονται στη χάρη Του, αλλά εξακολουθούν να χρειάζονται καθαρισμό για να είναι πλήρως έτοιμες να εισέλθουν στον Ουρανό.
Ο καθαρτήριο είναι μια αλήθεια πίστης (δόγμα) που ανακηρύχθηκε επίσημα στην Συνόδου της Φλωρεντίας (1439) και επιβεβαιώθηκε στη Συνόδου της Τρέντο (1545-1563), αλλά την οποία η Καθολική Εκκλησία διδάσκει από την αρχή της, επιβεβαιωμένη από την Παράδοση, τις Γραφές και τη Διδασκαλία της Εκκλησίας. Σε όλες τις μορφές Ευχαριστικών Προσευχών στις Ιερείς Θείας Λειτουργίας, υπάρχει η στιγμή για προσευχές για τους αποθανόντες, όπου η εκκλησία προσφέρει για τις ψυχές, την θυσία του Χριστού.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτές οι προσευχές έχουν επίδραση μόνο στις ψυχές που βρίσκονται στον καθαρτήριο, καθώς εκείνες που είναι στη δόξα του Ουρανού δεν χρειάζονται προσευχές, καθώς ήδη θεώρούνται με τον Θεό και εκείνες που είναι στην κόλαση έχουν ήδη καταδικαστεί. Σε κάθε περίπτωση, αν, για παράδειγμα, κάποιος προσεύχεται για μια ψυχή που ήδη βρίσκεται στον Ουρανό, οι προσευχές του θα ωφελήσουν εκείνες που ακόμα τις χρειάζονται.
Στην Αγία Γραφή βλέπουμε πολλά παραδείγματα που υποδεικνύουν αυτή την ιδέα. Ένα από αυτά βρίσκεται στο 2 Μακβαίους 12,38-46, όπου ο Ιούδας Μακκαβαίος διατάσσει να προσφέρονται προσευχές και θυσίες για τους νεκρούς, πιστεύοντας ότι αυτό θα μπορούσε να τους βοηθήσει. Αυτό υποδηλώνει ότι, ακόμα και μετά το θάνατο, οι ψυχές μπορούν να περάσουν από μια διαδικασία καθαρισμού, και οι προσευχές των ζωντανών μπορούν να έχουν μεγάλη αξία για αυτές.
Ο Ιησούς επίσης μιλάει για έναν είδος καθαρισμού στο Κατά Ματθαίον 5,26, λέγοντας: "Κατ' αδυναμίαν ουδείς εξήλθεις εκείθεν όταν μη πληρώσῃς τὸν ἐσχάτον κεσίτιλον." Αυτό μας οδηγεί να σκεφτούμε ότι, πριν είμαστε πλήρως με τον Θεό, μπορεί να υπάρχει ένας είδος "λογιστικής διευθέτησης", ένας χρόνος καθαρισμού.
Στο Κατά Ματθαίον 12,32, ο Ιησούς αναφέρει ότι μερικές αμαρτίες μπορούν να συγχωρηθούν "ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ ἢ ἐν τῷ μέλλοντι", υποδηλώνοντας ότι, μετά το θάνατο, υπάρχει ακόμα η δυνατότητα καθαρισμού για μερικές ψυχές.
Ο Παύλος επίσης κάνει μια αναφορά σε αυτό στο Κορινθίους 1,11-15, όταν λέει ότι τα έργα κάθε ανθρώπου θα δοκιμαστούν από τη φωτιά, και εκείνοι των οποίων τα έργα δεν είναι καλά θα υποφέρουν απώλεια, αλλά θα σωθούν "ὡς δι' πυρός". Αυτή η φωτιά κατανοείται ως ένας αναγκαίος καθαρισμός.
Ένα άλλο σημαντικό σημείο βρίσκεται στο 1 Πέτρου 1,6-7, που συγκρίνει την πίστη μας με το χρυσάφι που καθαρίζεται από τη φωτιά. Αυτό ενισχύει την ιδέα ότι, ακόμα και μετά το θάνατο, μπορούμε να περάσουμε από μια φάση λείανσης και καθαρισμού πριν είμαστε έτοιμοι για την πληρότητα του Ουρανού.
Τέλος, η Αποκάλυψη 21,27 λέει ότι "οὐδεὶς ἀκάθαρτος εἰσελεύσεται εἰς τὸν οὐρανόν", κάτι που μας θυμίζει ότι, για να βρισκόμαστε στην παρουσία του Θεού, πρέπει να είμαστε πλήρως καθαρισμένοι.
Ο Κατηχητικός Διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας εξηγεί ότι ο καθαρτήριο είναι αυτή η κατάσταση καθαρισμού για τις ψυχές που πέθαναν σε φιλία με τον Θεό, αλλά εξακολουθούν να χρειάζονται έναν τελευταίο καθαρισμό πριν εισέλθουν στον Ουρανό (ΚΔ 1030). Και, όπως διδάσκει ο Κατηχητικός Διδασκαλία, οι προσευχές των ζωντανών μπορούν να βοηθήσουν αυτές τις ψυχές να καθαριστούν πιο γρήγορα (ΚΔ 1032).
Συνεπώς, ο καθαρτήριο δεν είναι μια τιμωρία, αλλά μια επίδειξη της αγάπης και της θείας ευσπλαχνίας, που προσφέρει μια ευκαιρία για τον τελικό καθαρισμό. Είναι ένας δρόμος προετοιμασίας για να φτάσουν όλοι στην πλήρη αγιότητα και να είναι με τον Θεό αιώνια στον Ουρανό.
