1 Ang pagkumpisal ng mga kasalanan sa isang pari ay malalim na nakaugat sa Banal na Kasulatan at tradisyon ng Simbahan. Pagkatapos ng Kanyang muling pagkabuhay, binigyan ni Jesus ang mga apostol ng kapangyarihang magpatawad ng mga kasalanan, tulad ng makikita natin sa Juan 20,22-23: “Hiningahan niya sila at sinabi, ‘Tanggapin ninyo ang Espiritu Santo. Ang mga kasalanang inyong ipapatawad ay pinapatawad na; ang mga hindi ninyo patatawarin ay hindi pinapatawad.’” Ipinapakita nito na itinatag ni Jesus ang sakramento ng Pagkakasundo, na ipinagkaloob sa mga apostol ang misyon ng pagpapatawad ng mga kasalanan sa Kanyang pangalan.
Dagdag pa rito, sa Mateo 16,19 at Mateo 18,18, binibigyan ni Jesus ang mga apostol ng kapangyarihang “magbigkis at magkalag,” na nangangahulugang ang awtoridad na magpatawad o magpanatili ng mga kasalanan. Ang kapangyarihang ito ay naipasa sa mga kahalili ng mga apostol, ang mga obispo at mga pari, na kumikilos bilang mga tagapaglingkod ng pagkakasundo, ayon sa itinuro ni San Pablo sa 2 Corinto 5,18-20: “Pinagkasundo tayo ng Diyos sa Kanya sa pamamagitan ni Kristo at ipinagkatiwala sa atin ang ministeryo ng pagkakasundo.”
Sa Santiago 5,16, tayo ay hinihikayat na “ikumpisal ang ating mga kasalanan sa isa't isa,” na nagbibigay-diin sa papel ng mga pari sa panalangin at pagdalangin para sa espirituwal na kagalingan ng makasalanan. Ito ang batayan ng pagsasagawa ng sakramental na pagkumpisal, kung saan ang pari ay kumikilos sa pangalan ni Kristo at ng Simbahan.
Ang awtoridad na magpatawad o magpanatili ng mga kasalanan, na binanggit muli sa Juan 20,23, ay nagpapahiwatig na ang gawaing ito ay isang kinakailangang sakramento upang maibalik ang pakikipag-ugnayan sa Diyos at sa komunidad. Ang pagpapatawad ng mga kasalanan ay hindi lamang rekomendasyon kundi mahalagang bahagi ng ministeryo ng mga apostol.
Ipinapakita sa atin ng Lucas 5,24 at Lucas 24,47 na si Kristo ay may kapangyarihang magpatawad ng mga kasalanan at ipinagkaloob ang awtoridad na ito sa mga apostol upang ang pagkakasundo ay maipahayag sa Kanyang pangalan. Kaya ang pagkumpisal sa pari ay pagsunod sa kalooban ni Kristo at paghahanap ng pagkakasundo sa Diyos.
Sa wakas, sa Hebreo 5,1-3, makikita natin na ang pagkasaserdote ng Bagong Tipan ay kinabibilangan ng pag-aalay ng mga sakripisyo para sa mga kasalanan. Kaya’t ang mga pari, bilang mga tagapaglingkod ni Kristo, ay nagdadala ng kapatawaran at espirituwal na kagalingan sa pamamagitan ng sakramento ng pagkumpisal.
Sa gayon, ang pagkumpisal ng mga kasalanan sa pari ay isang gawa ng pagsunod sa banal na institusyon ni Kristo, na nagbigay sa Simbahan ng kapangyarihang magpatawad ng mga kasalanan at ibalik ang pakikipag-ugnayan ng mga mananampalataya sa Diyos.
