1 Na ołtarzu ma miejsce kulminacyjny moment liturgii: konsekracja chleba i wina, które stają się Ciałem i Krwią Chrystusa. Odnosi się to do ofiary Chrystusa na Krzyżu, obchodzonej w sposób bezkrwawy podczas każdej Mszy. Kiedy katolicy mają ołtarz w kościele, potwierdzają swoją wiarę w Eucharystię jako „źródło i szczyt całego życia chrześcijańskiego” (CIC 1324), ponieważ to właśnie tam Chrystus ofiarowuje się za nas, na pamiątkę tego, co uczynił na Kalwarii.
Ołtarz odzwierciedla również ideę komunii i jedności Kościoła. Wszyscy wierni gromadzą się wokół ołtarza, aby dzielić jeden chleb i jeden kielich, jak naucza św. Paweł w 1 Kor 10,16-17: „Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest uczestnictwem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest uczestnictwem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, my, choć liczni, stanowimy jedno ciało.” Ołtarz jest zatem symbolem, który jednoczy katolików wokół Chrystusa i między sobą.
Biblia wskazuje również, że ołtarz ma swoje korzenie w Starym Testamencie, gdzie był centralnym miejscem składania ofiar Bogu. Jednak w Nowym Testamencie doskonała ofiara Chrystusa zastępuje dawne ofiary. W Hbr 13,10 autor mówi: „Mamy ołtarz, z którego nie mają prawa jeść ci, którzy służą przy namiocie.” Ten „ołtarz” to sam Chrystus, którego jedyna i wieczna ofiara staje się obecna na ołtarzu kościoła.
Katolicy mają ołtarz w kościele, ponieważ reprezentuje on Chrystusa i Jego odkupieńczą ofiarę, obchodzoną sakramentalnie. Podczas Mszy ołtarz staje się punktem spotkania nieba z ziemią, gdzie wierni uczestniczą w misterium zbawienia. Ołtarz jest centrum życia liturgicznego, a przez niego katolicy jednoczą się głębiej z Chrystusem i między sobą w wierze i Eucharystii, nieustannie odnawiając swoje zobowiązanie wobec Boga i Kościoła.
