1 Στον βωμό πραγματοποιείται η κορύφωση της λειτουργίας: ο καθαγιασμός του άρτου και του οίνου, που γίνονται Σώμα και Αίμα του Χριστού. Αυτό παραπέμπει στη θυσία του Χριστού στον Σταυρό, η οποία γιορτάζεται αναίμακτα σε κάθε Λειτουργία. Όταν οι καθολικοί έχουν βωμό στην εκκλησία, επιβεβαιώνουν την πίστη τους στην Ευχαριστία ως "πηγή και κορυφή όλης της χριστιανικής ζωής" (CIC 1324), διότι εκεί ο Χριστός προσφέρεται για εμάς, εις ανάμνηση αυτού που έκανε στον Γολγοθά.
Επιπλέον, ο βωμός αντανακλά την ιδέα της κοινωνίας και της ενότητας της Εκκλησίας. Όλοι οι πιστοί συγκεντρώνονται γύρω από τον βωμό για να μοιραστούν τον έναν άρτο και το ένα ποτήριο, όπως διδάσκει ο Παύλος στην Α' Κορινθίους 10:16-17: "Το ποτήριο της ευλογίας που ευλογούμε, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Ο άρτος που κόβουμε, δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού; Επειδή είναι ένας άρτος, εμείς, αν και πολλοί, είμαστε ένα σώμα." Ο βωμός, επομένως, είναι το σύμβολο που ενώνει τους καθολικούς με τον Χριστό και μεταξύ τους.
Βιβλικά, ο βωμός έχει τις ρίζες του στην Παλαιά Διαθήκη, όπου ήταν το κεντρικό σημείο των θυσιών που προσφέρονταν στον Θεό. Ωστόσο, στην Καινή Διαθήκη, η τέλεια θυσία του Χριστού αντικαθιστά τις παλιές θυσίες. Στην Εβραίους 13:10, ο συγγραφέας δηλώνει: "Έχουμε έναν βωμό από τον οποίο οι λειτουργοί της σκηνής δεν έχουν δικαίωμα να φάνε." Αυτός ο "βωμός" είναι ο ίδιος ο Χριστός, του οποίου η μοναδική και αιώνια θυσία γίνεται παρούσα στον βωμό της εκκλησίας.
Οι καθολικοί έχουν βωμό στην εκκλησία διότι συμβολίζει τον Χριστό και τη σωτήρια θυσία Του, η οποία εορτάζεται μυστηριακά. Κατά τη Λειτουργία, ο βωμός γίνεται το σημείο συνάντησης μεταξύ ουρανού και γης, όπου οι πιστοί συμμετέχουν στο μυστήριο της σωτηρίας. Ο βωμός είναι το κέντρο της λειτουργικής ζωής, και μέσω αυτού, οι καθολικοί ενώνονται βαθύτερα με τον Χριστό και μεταξύ τους στην πίστη και την Ευχαριστία, ανανεώνοντας συνεχώς τη δέσμευσή τους στον Θεό και στην Εκκλησία.
