1 Katolicy mocno wierzą, że Biblia jest Słowem Bożym, objawionym i natchnionym przez Ducha Świętego. Kościół naucza jednak, że Objawienie Boże nie ogranicza się tylko do Pisma Świętego, ale obejmuje również Tradycję i Magisterium. Te trzy filary – Pismo, Tradycja i Magisterium – są nierozłączne i stanowią podstawę wiary katolickiej, jak naucza Katechizm Kościoła Katolickiego w punkcie 95: "Jest oczywiste, że święta Tradycja, święte Pismo i Magisterium Kościoła są tak ściśle powiązane i zjednoczone, że jedno nie może istnieć bez pozostałych, a wszystkie razem i każde na swój sposób, pod działaniem tego samego Ducha Świętego, skutecznie przyczyniają się do zbawienia dusz."
Święta Tradycja odnosi się do żywej transmisji Słowa Bożego, które zostało powierzone Apostołom i jest kontynuowane przez ich następców, biskupów, pod przewodnictwem Ducha Świętego. Tradycja ta wyprzedza samo Pismo, ponieważ nauki Chrystusa były początkowo przekazywane ustnie, zanim jakakolwiek część Nowego Testamentu została spisana. Szacuje się, że pierwszy list Nowego Testamentu, Pierwszy List św. Pawła do Tesaloniczan, został napisany około 50 r. n.e., około 20 lat po śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa.
W tym okresie wiara chrześcijańska była przekazywana głównie przez głoszenie Apostołów i nauki, które otrzymali bezpośrednio od Chrystusa i Ducha Świętego. Jest to wyraźnie widoczne w 2 Tesaloniczan 2:15: "Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, których nauczyliście się od nas, czy to przez słowo, czy przez list." Tradycja ustna odegrała zatem kluczową rolę w szerzeniu przesłania chrześcijańskiego przed skonsolidowaniem pism Nowego Testamentu.
Tradycja i Pismo razem tworzą depozyt wiary, na którym Kościół opiera swoje nauczanie i doktrynę.
Magisterium Kościoła, składające się z Papieża i biskupów w komunii z nim, ma za zadanie autentyczne interpretowanie Słowa Bożego, zarówno pisanego, jak i przekazywanego ustnie. Katechizm Kościoła (punkt 85) stwierdza: "Zadanie autentycznego interpretowania Słowa Bożego, pisanego czy przekazanego, zostało powierzone jedynie żywemu Magisterium Kościoła, którego autorytet jest wykonywany w imieniu Jezusa Chrystusa." Bez Magisterium interpretacja Biblii może być subiektywna i prowadzić do zamieszania, ponieważ konieczny jest natchniony interpretator, który zachowuje wierność objawionej prawdzie. Święty Piotr również ostrzega przed trudnością poprawnej interpretacji Pisma: "Przede wszystkim wiedzcie, że żadne proroctwo Pisma nie jest sprawą prywatnego wyjaśnienia" (2 Piotra 1:20).
Co więcej, św. Paweł podkreśla, że "Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania i do wychowywania w sprawiedliwości" (2 Tymoteusza 3:16), potwierdzając znaczenie Pisma w nauczaniu chrześcijańskim. Warto jednak zauważyć, że gdy Paweł pisał te słowa, odnosił się do Pisma Starego Testamentu, ponieważ Nowy Testament nie był jeszcze w pełni napisany ani określony. Kościół, pod przewodnictwem Ducha Świętego, przez wieki rozeznawał i określał kanon Nowego Testamentu, kończąc ten proces na Soborze w Kartaginie w 397 r. n.e., kiedy oficjalnie uznano 27 ksiąg, które dziś tworzą Nowy Testament.
W tym kontekście Pismo jest "pożyteczne", ale nie wyłączne. Św. Paweł i inni Apostołowie podkreślali również znaczenie Tradycji ustnej i Magisterium jako niezbędnych źródeł przekazywania wiary. Biblia, jaką znamy dzisiaj, nie istniała w pełnej formie w pierwszych wiekach Kościoła. W związku z tym pierwsi chrześcijanie w dużej mierze polegali na Tradycji, czyli naukach przekazywanych ustnie przez Apostołów (1 Koryntian 11:2: "Pochwalam was za to, że pamiętacie o mnie we wszystkim i zachowujecie tradycje, tak jak wam je przekazałem").
Zatem podczas czytania Biblii istotne jest, aby wierni mieli na uwadze konieczność natchnionej i autentycznej interpretacji, która pochodzi od Kościoła, któremu Chrystus powierzył misję strzeżenia i interpretowania Jego Słowa. Tak więc Pismo, Tradycja i Magisterium tworzą jeden harmonijny depozyt wiary, który prowadzi lud Boży.
