1 Οι καθολικοί γιορτάζουν την Ευχαριστία γιατί είναι η καρδιά της χριστιανικής ζωής και το μεγαλύτερο από τα μυστήρια, όπως διδάσκει η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας (CIC 1324). Στην Ευχαριστία, γιορτάζουμε τη θυσία του Χριστού στον σταυρό, που ανανεώνεται με άνανδρο τρόπο κάτω από τα είδη του άρτου και του οίνου, που γίνονται πραγματικά το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού.
Ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε την Ευχαριστία κατά τον Μυστικό Δείπνο, όπως αναφέρεται στο Κατά Λουκάν 22,19: "Αυτό είναι το σώμα μου, που δίνεται για σας· κάνετε αυτό εις ανάμνησίν μου." Εδώ, ο Χριστός ζητά από τους μαθητές του να επαναλαμβάνουν αυτή την πράξη, ανανεώνοντας την παρουσία του ανάμεσά μας. Δεν είπε ότι είναι μόνο σύμβολο, αλλά πραγματικά το Σώμα και το Αίμα του. Αυτό επαναλαμβάνεται και στο Κατά Ματθαίον 26,26-28, όπου ο Ιησούς δηλώνει καθαρά: "Αυτό είναι το σώμα μου... αυτό είναι το αίμα μου."
Επιπλέον, στο Κατά Ιωάννην 6,51, ο Ιησούς δηλώνει: "Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό· όποιος φάει από αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Και ο άρτος που θα δώσω είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου." Αυτή η υπόσχεση αιώνιας ζωής εκπληρώνεται στην Ευχαριστία, όπου οι πιστοί συμμετέχουν στη θυσία του και ενώνουν τον εαυτό τους με τον Χριστό με έναν οικείο τρόπο. Η Κατήχηση διδάσκει ότι η Ευχαριστία "περιέχει όλο τον πνευματικό θησαυρό της Εκκλησίας, δηλαδή τον ίδιο τον Χριστό" (CIC 1324). Επομένως, οι πιστοί λαμβάνουν τον Χριστό στη Θεία Κοινωνία, που τους ενώνει με το μυστικό του Σώμα, την Εκκλησία.
Η Ευχαριστία δεν είναι μόνο συμβολική ανάμνηση, αλλά μια ανανέωση της θυσίας του Χριστού. Όπως διδάσκει η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας (CIC 1366), είναι "η ανάμνηση του Πάσχα του Χριστού", όπου η ίδια θυσία που προσφέρθηκε μια φορά για όλους στον σταυρό γίνεται παρούσα με άνανδρο τρόπο.
