Katolicy wierzą w cuda jako nadzwyczajne znaki obecności i mocy Boga na świecie, manifestujące Jego bezpośrednią interwencję w stworzenie i w historię zbawienia. Zgodnie z nauką Katechizmu Kościoła Katolickiego, cuda są dokonywane przez Boga, aby potwierdzić wiarę, objawiając Królestwo Boże i odkupiającą rolę Chrystusa (CIC 547-550). Nie są to jedynie zjawiska nadprzyrodzone, lecz manifestacja boskiej miłości i miłosierdzia.
Ewangelie i Nowy Testament są pełne relacji o cudach, zarówno dokonywanych przez Jezusa, jak i przez apostołów, takich jak uzdrawianie chorych, wskrzeszanie umarłych oraz kontrolowanie natury. Jezus dokonywał cudów, aby potwierdzić swoją misję i tożsamość jako Syna Bożego, ale także aby wzbudzić wiarę w sercach ludzi (CIC 548). Ponadto, Kościół uznaje współczesne cuda, takie jak te, które zachodzą przez wstawiennictwo świętych, zwłaszcza w procesach kanonizacyjnych (CIC 828).
Największym cudem dla katolików jest sama zmartwychwstanie Jezusa, które potwierdza zwycięstwo nad śmiercią i grzechem oraz jest fundamentem wiary chrześcijańskiej. Cuda nadal dzieją się w życiu Kościoła, szczególnie poprzez sakramenty, które są skutecznymi znakami boskiej łaski (CIC 2003). Tak więc, Kościół naucza, że cuda są znakami miłości Boga i działania Ducha Świętego, obecnymi w życiu wiernych.
CIC 547-550
CIC 828
CIC 2003
Jan 2,1-11 – Jezus zamienia wodę w wino w Kanie, pokazując swoją boską moc w codziennych cudach.
Mateusz 14,13-21 – Jezus mnoży chleby i ryby, ukazując obfitość Boga, karmiąc tłumy.
Łukasz 8,43-48 – Uzdrowienie kobiety z krwotokiem, znak wiary i przywracającej mocy Jezusa.
Marka 2,1-12 – Jezus uzdrawia paralityka, pokazując swoją moc przebaczania grzechów i fizycznego uzdrawiania.
Jan 11,1-44 – Wskrzeszenie Łazarza pokazuje moc Chrystusa nad śmiercią i życiem wiecznym.
Mateusz 8,23-27 – Jezus uspokaja burzę, dowodząc, że ma władzę nad naturą i żywiołami.
Łukasz 7,11-17 – Jezus wskrzesza syna wdowy z Nain, przykład Jego współczucia i władzy nad śmiercią.
Mateusz 9,27-31 – Uzdrowienie dwóch niewidomych, ukazujące moc Jezusa do przywracania duchowego i fizycznego wzroku.
Marka 5,1-20 – Jezus wypędza legion demonów, ujawniając swoje panowanie nad złymi duchami.
Dzieje Apostolskie 3,1-10 – Piotr uzdrawia chromego w imię Jezusa, pokazując, że cuda trwają po zmartwychwstaniu.
Dzieje Apostolskie 9,36-42 – Piotr wskrzesza Tabitę, pokazując, że moc Chrystusa trwa przez apostołów.
Dzieje Apostolskie 5,12-16 – Wiele cudów dokonywanych przez apostołów, z uzdrowieniami i egzorcyzmami, potwierdzając misję Kościoła.
Dzieje Apostolskie 3,1-10 – Piotr i Jan uzdrawiają chromego, świadcząc o obecności Ducha Świętego.
Dzieje Apostolskie 19,11-12 – Cuda przez ręce Pawła, nawet płótna dotknięte przez niego uzdrawiały chorych.
Dzieje Apostolskie 16,16-18 – Paweł wypędza ducha wróżbiarstwa z niewolnicy, demonstrując moc Chrystusa nad duchami.
Dzieje Apostolskie 20,9-12 – Paweł wskrzesza Eutyka, dowodząc mocy Boga nawet nad śmiercią.
Dzieje Apostolskie 14,8-10 – Paweł uzdrawia paralityka w Listrze, wzmacniając wiarę nowych nawróconych.
Dzieje Apostolskie 28,8-9 – Paweł uzdrawia wielu na Malcie, ukazując moc Boga wśród pogan.
Dzieje Apostolskie 8,6-7 – Filip wypomina znaki, uzdrawiając i uwalniając opętanych, wzmacniając wiarę Samarytan.
