1 Pinananatili ng Simbahang Katoliko ang kaugalian ng mga pari at obispong walang asawa dahil sa mga dahilan ng teolohiya, bibliya, at kasaysayan. Ang tradisyong ito ay nagmula sa maraming siglo ng pagninilay at pag-unawa sa ministeryo ng pagkasaserdote. Ito ay hindi isang dogma, ngunit isang disiplinang eklesiastiko, na maaaring baguhin kung nanaisin ng Simbahan, ngunit nananatili itong mataas ang pagpapahalaga.
Una, mahalagang maunawaan na ang batayang biblikal para sa pagiging walang asawa ay hindi isang hayagang kautusan, ngunit isang patnubay na sumasalamin sa halimbawa ni Kristo at mga aral ni San Pablo. Si Hesus mismo, sa Mateo 19:12, ay nagsabing: "Mayroong mga naging walang asawa alang-alang sa kaharian ng langit. Ang makakaunawa nito, hayaang umunawa." Tinuturo dito ni Hesus na ang iba ay boluntaryong pumipiling hindi magpakasal upang maglingkod nang lubusan sa Diyos. Ito ang espiritwal na batayan ng pagiging walang asawa ng mga pari at obispo.
Isang mahalagang punto ang makikita sa sulat ni San Pablo sa mga taga-Corinto. Sa 1 Corinto 7:7-8, sinabi ni Apostol Pablo na nais niyang lahat ay maging tulad niya, ibig sabihin, walang asawa. Ipinaliwanag niya na ang pagiging walang asawa ay nagbibigay-daan sa isang tao na magtuon sa mga bagay ng Diyos nang walang mga balakid. Sinabi niya: "Ang hindi kasal ay nag-aalala tungkol sa mga bagay na ukol sa Panginoon, kung paano mapapahanga ang Panginoon."
