เราสวดมนต์พระบิดาของเราเพราะนี่คือคำอธิษฐานที่พระเยซูสอนเหล่าสาวกของพระองค์ ตามที่บันทึกไว้ในพระวรสาร (มัทธิว 6,9-13 และลูกา 11,2-4). คำอธิษฐานนี้ ตาม กฎธรรมบัญญัติของคริสตจักรคาทอลิก (§2759-2865) ถือว่าเป็น "คำอธิษฐานที่สมบูรณ์แบบ", แสดงออกอย่างครบถ้วนทุกสิ่งที่เราต้องขอจากพระเจ้า ด้วยความเชื่อมั่นของบุตรที่รัก. เมื่อเราเรียกพระเจ้าเป็น "พระบิดา", เราได้ยอมรับการมีพี่น้องทางพระเจ้าและร่วมเป็นหนึ่งกับพระองค์ด้วยความเชื่อมั่น, เข้าใจว่าเราคือครอบครัวเดียวกัน, พี่น้องทั้งชายและหญิงในพระคริสต์.
พระบิดาของเราเป็นการสรุปพระวรสารและคำสอนของพระเยซู. ทุกคำขอจะนำเราใกล้พระเจ้ามากขึ้นและสอนให้เรามีชีวิตตามความประสงค์ของพระองค์. ตัวอย่างเช่น, เมื่อเราพูดว่า "ขอพระนามของพระองค์เป็นที่สูงสุด", เราขอให้พระนามของพระเจ้าถูกยกย่องในชีวิตของเรา, เหมือนที่พระคริสต์ได้แสดงในความเชื่อฟังต่อพระบิดา. คำขอ "ขอให้ราชอาณาจักรของพระองค์มาถึง" แสดงถึงความปรารถนาที่ความรักและความยุติธรรมของพระเจ้าจะเปลี่ยนแปลงโลก, ในขณะที่ "ขอให้ความประสงค์ของพระองค์เป็นไป" แสดงถึงการยอมรับและการยอมให้ความประสงค์ของพระเจ้าเป็นเพื่อความดีและการช่วยให้เราช่วยชีวิต.
การขอ "ขนมปังประจำวันของเรา" สะท้อนถึงความเชื่อมั่นของเราในพระประสาทของพระเจ้าเพื่อความต้องการประจำวันทั้งทางวัตถุและทางจิตวิญญาณ. และ, เมื่อเราขอการให้อภัย ("ขอพระองค์ให้อภัยบาปของเราด้วย, เหมือนที่เราได้ให้อภัยบาปแก่ผู้ที่ทำผิดกับเรา"), เราถูกเรียกร้องให้มีชีวิตแห่งการให้อภัยที่เราได้รับ, โดยเลียนแบบความเมตตาของพระบิดา. สุดท้าย, "ขอพระองค์อย่าให้เราตกอยู่ในสิ่งล่อลวง, แต่ขอพระองค์ช่วยเราให้พ้นจากความชั่วร้าย" เป็นการขอป้องกันและพลังในการหลีกเลี่ยงบาปและติดตามทางแห่งความดี.
Mateus 6,9 - 13
Lucas 11,2 - 4
CIC 2759 - 2865
