1 Ang Sampung Utos ay mga moral na batas na ibinigay ng Diyos kay Moises sa Bundok Sinai. Sila ang bumubuo sa moral na batayan ng pananampalatayang Kristiyano at ginagabayan ang etikal na buhay ng mga mananampalataya. Ang mga utos ay nagsisilbing gabay upang mamuhay nang may pagkakaisa sa Diyos at sa pagkakasundo sa iba, na nagdadala sa mananampalataya sa pag-ibig sa Diyos at sa kapwa.
Ang mga utos na ito ay nahahati sa dalawang pangunahing bahagi. Ang unang tatlo ay tumatalakay sa relasyon ng tao sa Diyos. Humihiling sila ng katapatan at respeto sa kabanalan ng Diyos. Ang natitirang pitong utos ay tumatalakay sa pakikipamuhay ng mga tao, na sumasaklaw sa mga tema tulad ng respeto sa buhay, katapatan, katarungan, at katotohanan. Itinuturo nila kung ano ang kinakailangan upang mamuhay nang may katuwiran, ayon sa kalooban ng Diyos.
Ang tungkulin ng Sampung Utos ay lampas pa sa isang listahan ng mga pagbabawal. Sila ay isang tawag sa kabanalan at kabutihan, na nagbibigay inspirasyon sa mga mananampalataya na mamuhay ayon sa halimbawa ni Cristo. Ang pagsunod sa mga utos ay isang paraan upang maabot ang tunay na kalayaan, dahil ginagabayan nila ang indibidwal sa isang buhay ng kapayapaan at panlipunang kaginhawahan. Pinapalaganap nila ang kaayusan, katarungan, at dignidad sa lipunan, na nagtataguyod ng mutual na respeto at mapayapang pakikipamuhay.
Ang mga utos na ito ay nagpapahayag ng natural na batas na ipininta ng Diyos sa puso ng tao mula pa sa paglikha. Sila ay isang unibersal na kodigo, sapagkat ipinapakita nila ang mga pagpapahalaga na lumalampas sa mga kultura at panahon. Sa pamamagitan ng pamumuhay ayon sa mga prinsipyong ito, ang mga Kristiyano ay naghahangad ng kasakdalan ng pagmamahal at katarungan ng Diyos.
Pinagtibay ni Jesucristo ang kahalagahan ng mga utos, na nagtuturo na ang kanilang pagsasagawa ay mahalaga para sa buhay na walang hanggan. Inilarawan niya sila sa dalawang pangunahing utos: mahalin ang Diyos at mahalin ang kapwa tulad ng sarili. Kaya, ang Sampung Utos ay hindi lamang mga alituntunin, kundi isang paanyaya upang mamuhay nang buong-buong pananampalataya.
Itinuturo ng Simbahang Katoliko na ang mga utos na ito ay isang buod ng moral na batas, isang paraan upang maabot ang kabanalan at ganap na katuparan ng tao. Ginagabayan nila ang mananampalataya na pumili ng mabuti, tanggihan ang masama, at malaman ang pagkakaiba ng katotohanan at kasinungalingan. Ang kanilang pagsasagawa ay itinuturing na isang gawa ng pagmamahal at pagsamba sa Diyos.
Sa kabuuan, ang Sampung Utos ay higit pa sa mga patakaran. Sila ay isang banal na gabay na ginagabayan ang moral at espiritwal na buhay ng sangkatauhan. Ang kanilang pagsunod ay nagpapalaganap ng dignidad at katarungan, na nagtatayo ng mas harmoniyosong lipunan. Kaya, ang pagsasabuhay ng mga utos ay mahalaga para sa buhay ng pananampalataya at para sa kolektibong kagalingan.
